حقیقتِ شیرین!

گفت: خوش‌تیپ شده‌ای.
گفتم: پس حقیقت، همیشه هم تلخ نیست!

پی‌نوشت:
(نیشِ باز+چشمک)

فقط به تعدادِ انگشتان یک دست!

کمی بعد از فراغت از تحصیل و پایان خدمت سربازی شروع شد و کمی قبل از ازدواج تمام شد؛ آغاز و پایانِ به یادماندنی‌ترین، دل‌چسب‌ترین و بهترین سال‌های زندگی‌ام!

پی‌نوشت:
هرچند هر برهه از زندگی، شیرینی و تلخی خودش را دارد؛ اما آن پنج سال، چیزِ دیگری بود...

پیری‌هراسی

پیری‌هراسی یا گراسکوفوبیا (انگلیسی: Gerascophobia) ترسی ماندگار یا غیرطبیعی از افزایش سن یا پیر شدن است. پیری‌ هراسی جزو هراس‌های ویژه محسوب می‌شود. این هراس می‌تواند به دلیل نگرانی شخص در خصوص تنها شدن و عدم توانایی در نگهداری و مراقبت از خود، ایجاد شود. شخصی که دچار این هراس است، ممکن است جوان و سالم باشد. این ترس شامل ترس از آینده و ترس از نیازمند شدن به دیگران برای انجام امور روزمره است. بسیاری نیز این ترس را دارند که با پیر شدن نقش فعال خود را در جامعه از دست بدهند.

از: ویکی‌پدیا

پی‌نوشت:
با دیدنِ یک سالمند در یک برنامه‌ی تلویزیونی، این هراس به من دست داد!
با ورزش، سرزندگی، شادابی و تغذیه‌ی سالم، به جنگ‌اش خواهم رفت؛ با انرژی و انگیزه...

کلاه

تلویزیون دارد ویدیوهای قدیمی و تاریخی را نشان می‌دهد. جالب است که در قدیم، همه روی سرشان کلاه داشت‌اند!