برخی عناوین و اسامی یا جملات چقدر جذاب‌اند! پیش‌تر به یکی از آن جمله‌ها، در همین وبلاگ اشاره کرده بودم. مصرعی از شعرِ یک ترانه؛ نوشته بود: "دل‌ام موزه‌ی زخمای توئه"...
- بشنوید ترانه‌ی "قلابی" از "سینا پارسیان"... پیشنهادم تاکیداً گوش دادن با هندزفری است!!!
و حالا هم اسمِ جذابِ یک گروه موزیک؛ گروه موزیک: سیگار بعد از سکس...
برخی دوستی‌ها، توهمی بیش نیست‌اند. اخیراً به این نتیجه رسیده‌ام که به رابطه‌ای دوستی بگویم که هیچگونه نسبتی غیر از دوستی در بین نباشد؛ نه نسبت فامیلی، نه همسایگی، نه همکاری و نه هیچگونه رابطه‌ی دیگر. برای مثال، من و پسرخاله‌ام ظاهراً دوست‌ایم، اما قبل از این که دوست شویم، پسرخاله بوده‌ایم. پس این نمی‌تواند دوستی واقعی باشد. یا من با یک نفر که بچه محله بوده‌ایم، در ظاهر دوست‌ایم. در این مورد نیز قبل از این که دوست شویم، بچه‌ی یک محله بوده‌ایم؛ پس این هم نمی‌تواند دوستی واقعی باشید. در واقع دوستی، وقتی می‌تواند یک دوستی واقعی باشد که هیچ رابطه‌ای غیر از دوستی در بین نباشد. همین!
بیشترِ ما مثل کورالین (دخترک کتاب و انیمیشنی به همین نام) به اشتباه فکر می‌کنیم می‌تواند دنیایی وجود داشته باشد که همه‌ی خواسته‌ها و آرزوهای ما در آن برآورده شده و همیشه همه‌چیز بر موفق مرادمان باشد! مثل یک یوتوپیا، مدینه‌ی فاضله یا همان آرمان‌شهر! در حالی که چنین جایی وجود خارجی ندارد و هر کسی هم وعده‌ی چنین چیزی را بدهد، دروغ بوده و مطمئناً مقاصد و اهداف دیگری دارد! مخاطب این پیامِ داستان، کودکان هستند و یکی از پیام‌های این اثر به والدین نیز این است که ناخواسته شرایطی به وجود نیاورند که فرزندان، چنین رویاهایی را در افکار خود بپرورانند.
- آرمان‌شهر در ویکی‌پدیا
- تماشای انیمیشن کورالین
