اخیراً برعکس گذشته، در نوع رفتار در رابطهها، با هرکسی تا حدودی مثل خودش رفتار میکنم. در واقع، در میزان اهمیتی که به دیگران میدادم، تجدید نظر کردهام؛ و چون هنوز تبحر و تجربهی لازم و کافی(!) در این زمینه را کسب نکردهام، حداقل سعی میکنم فاصلهها را حفظ کنم. به این نتیجه رسیدهام که بعد از یک سن و سالی باید روابط، بیشتر روی حساب و کتاب باشند!
پینوشت:
دوستانی داشتم و دارم که گاهی تماس میگرفتم و احوالشان را میپرسیدم، بدون اینکه دفعهی بعد، منتظر تماس آنها باشم! جالب اینجاست که برخی دوستان، گله هم میکردن که چرا دیر به دیر یادشان میکنم!!! و جالبتر اینکه من حتی در آن شرایط نیز دلم نمیآمد دلشان را بشکنم و بگویم که آخر فلانی، باز این بار هم من تماس گرفتهام، نه تو!!!