آخیش...

دیگر آرزوی بزرگی در زندگی‌ام ندارم.

- از این وبلاگ

پی‌نوشت:
با خواندن این جمله، آرامش خاص و مطبوعی به من دست داد. مثل اینکه بار سنگینی از روی دوش‌ام برداشته شده؛ مثل گلویی که از استخوانِ گیر کرده، رها شده باشد.

یک راز

اگر در ایران یکی بخواهد نام کتاب و یا فیلم‌اش را «راز زندگی» بگذارد، بهتر است به جای آن از «راز بقاء» استفاده کند!

پزشک تغذیه یا روان‌پزشک!

اگر می‌خواهید بدون نیاز به پزشک تغذیه، گوشت‌های تن‌تان آب شده و به تناسب اندام برسید، برنامه‌های صدا و سیما را دنبال کنید. البته ممکن است از پزشک تغذیه بی‌نیاز شده، اما به روان‌پزشک نیاز پیدا کنید!

سادگی یا فقر؟!

زندگیِ ساده‌ی ما، به جز سادگی، یک روی دیگر هم دارد که نام‌اش فقر است. سادگی را تبلیغ کرده و ترویج داده‌اند تا ما را فقیر و در اصل، خودشان را غنی کنند! و ما قبل از این‌که زندگی‌مان ساده شود، خودمان ساده بوده‌ایم!

- با اقتباس از این وبلاگ

علت و معلول

در رادیو پیام، در قالبِ یک برنامه به نام پیامِ امیر، مجری از زبانِ نهج‌البلاغه علت‌های پیری زودرس را می‌شمارد. این‌طور که پیداست، تمامی علت‌های پیری زودرسِ ملت‌ها، حاکمان‌شان هستند.

ندارید!

جمله‌ای که مدت‌هاست سرلوحه‌ی روابط و ارتباطات‌ام قرار دادم؛ بخصوص در محل کار: «[حتی]ارزش واکنش ندارید.»

از بی‌عرضگان تاریخ!

وصیت کنیم، هنگامی که از دنیا رفتیم،
روی سنگ قبرمان تاریخ نزنند؛
تا کسی نداند،
بی‌عرضگان این برهه از تاریخ،
ما بوده‌ایم!

- از این وبلاگ

کرونا؟! نگو و نپرس!

هنوز یادم نرفته در زمان پاندمی کرونا، وقتی دماغ‌مان می‌خارید، اول باید دست‌های‌مان را خوب می‌شستیم؛ سپس با الکل بالای %70 ضدعفونی می‌کردیم؛ بعد با احتیاط کامل با نوکِ انگشتِ کوچک‌مان، دماغ‌‌مان را خیلی با احتیاط می‌خاراندیم. البته بعد هم نگران می‌شدیم که نکند با این کار، ویروس را وارد بدن‌مان کرده باشیم!!!

پی‌نوشت:
حتی پفک و بیسکویت را بعد از آوردن به خانه، با مایع ظرفشویی می‌شستیم و با الکل ضدعفونی می‌کردیم! اصن یه وعضی...!

تشویق برای خندیدن!

برنامه‌های صدا و سیما با موضوع تشویق برای فرزندآوری، بیشتر باعث خنده‌آوری می‌شوند تا فرزندآوری!

حتی برای...

قانونمندی و قانونمداری خوب است؛ حتی برای قانون‌گذارها!